De tragische schietpartij in Oregon van deze maand heeft het gesprek over psychische aandoeningen weer aangewakkerd, hoe er mee wordt omgegaan en hoe het wordt behandeld. In de tijd na de gebeurtenis hebben medianetwerken van CNN tot HBO het onderwerp uitgebreid besproken. Eén ding is heel duidelijk geworden: betere toegang tot behandeling is cruciaal.
Ons gezondheidszorgsysteem heeft de afgelopen jaren drastische en ingrijpende veranderingen ondergaan. Een van die veranderingen vond plaats in 2014, toen er een beleid voor telegeneeskunde werd aangenomen dat bijdraagt aan de levering van handige, klinisch zinvolle video-interacties tussen artsen en patiënten.
Telegeneeskunde of virtuele zorg is een praktijk die we hier bij Vidyo goed kennen en steunen. De gedragsgeneeskunde was een van de eerste gebruikers van telegeneeskunde en er zijn dan ook goed gedocumenteerde resultaten van op telemedicine gebaseerde behandelingen, waarnaar vaak wordt verwezen als telemental health.
Gedragsgezondheidszorg in de VS is over het algemeen moeilijker toegankelijk dan andere gezondheidsdiensten, door factoren zoals een tekort aan gekwalificeerde aanbieders van gedragsgezondheidszorg en dekkingsbeperkingen door publieke en private betalers. Volgens de U.S. Health and Human Services Health Resources and Services, leven bijna 80 miljoen Amerikanen in een gebied met een tekort aan professionals in de geestelijke gezondheidszorg.1. Dit geldt ook voor plattelandsgemeenschappen en stedelijke omgevingen, waar de kosten, het vervoer en de tijdsdruk mensen ervan weerhouden om zorg te zoeken. Dit probleem wordt nog verergerd door stigma's en gevoelens van verlegenheid die patiënten ervan weerhouden om überhaupt een behandeling te zoeken en die de kans verkleinen dat patiënten regelmatig een afspraak maken.
Telemental health praktijken kunnen echter helpen om sommige van deze problemen aan te pakken door de patiënt in staat te stellen om een arts op te zoeken en met hem in contact te komen via een videoconferentie vanuit de privacy en het gemak van hun eigen huis. Ondanks het feit dat er geen persoonlijk contact is met een arts, is het goed gedocumenteerd dat internettherapie niet ten koste gaat van de kwaliteit van de ontvangen zorg en positieve resultaten oplevert.
Een vier jaar durend onderzoek uitgevoerd door het Amerikaanse Ministerie van Veteranen (VA) toonde significante dalingen in het aantal psychiatrische opnames en ziekenhuisverblijven voor patiënten die gebruik maakten van telemental health diensten. Gemiddeld werd telemental health toegeschreven aan de afname van het aantal ziekenhuisopnames van patiënten met ongeveer 25%. Sinds de geestelijke gezondheidszorg toegankelijker is geworden door het gebruik van telegezondheidszorg, heeft de VA bijna 500.000 telemental health-ontmoetingen gedocumenteerd.2
Een tweede onderzoek, uitgevoerd door 20 onderzoekers in Spanje met patiënten op de Canarische Eilanden, leverde resultaten op die aantoonden dat telepsychiatrische behandeling via videoconferenties net zo effectief was als psychiatrische behandeling in levende lijve en dat het een effectieve manier was om geestelijke gezondheidszorg te verlenen aan ambulante psychiatrische patiënten in afgelegen gebieden met beperkte middelen.2
Van diabetes Het potentieel van telegeneeskunde, van management tot gedragstherapie, bereikt een kantelpunt bij zowel artsen als patiënten en beleidsmakers beginnen dit op te merken.
Vandaag de dag bieden 39 staten een vorm van dekking en vergoeding voor geestelijke gezondheidszorg via videoconferencing, hoewel het beleid voor telemental health varieert in specificiteit en reikwijdte.
Bewustwording is essentieel voor het invoeren van elke nieuwe technologie. Nu de kwestie van de geestelijke gezondheid weer deel uitmaakt van het nationale debat, kunnen we niet anders dan ons afvragen of het niet tijd wordt dat telegeneeskunde en telemental health deel gaan uitmaken van de discussie.