Volgens onderzoek van McKinsey & Company was het gebruik van telegezondheidszorg tijdens de COVID-19 pandemie 38 keer hoger dan daarvoor.[1] Hoewel de meeste zorgverleners weer persoonlijke afspraken maken, blijven veel zorgverleners telezorg aanbieden als optie voor kwetsbare patiënten of voor mensen die vragen om een virtuele afspraak.
Nu telehealth bestaat en patiënten het omarmen, is het tijd om na te denken over manieren om de technologie te gebruiken om al lang bestaande problemen in ons zorgcontinuüm aan te pakken. Hieronder volgen vier gebieden waarvan wij denken dat telegezondheidszorg de grootste impact kan hebben als de pandemie eindelijk voorbij is.
THUISZORG
Telehealth is van onschatbare waarde als een manier om thuiszorgpatiënten te verbinden met hun artsen vanuit de veiligheid van het huis van de patiënt. Video stelt artsen in staat om visuele signalen te herkennen die kunnen duiden op de noodzaak om in te grijpen of om de patiënt in een spreekkamer te zien. Het kan ook de noodzaak verminderen om naar de dokterspraktijk te gaan voor zaken die virtueel afgehandeld kunnen worden.
Artsen kunnen telehealth-afspraken ook gebruiken om zich beter voor te bereiden op een huisbezoek. Dit betekent dat ze minder tijd hoeven te besteden aan het verzamelen van informatie zodra ze bij de patiënt thuis zijn en meer tijd kunnen besteden aan het daadwerkelijk behandelen van de patiënt. Omdat afspraken efficiënter zijn, kunnen artsen meer patiënten zien of meer tijd besteden aan voorbereiding of andere kantoorgerelateerde taken.
Het gebruik van telezorg voor thuiszorgpatiënten geeft patiënten en hun familie ook gemoedsrust in de wetenschap dat er altijd hulp beschikbaar is. Het kan ook de patiënttevredenheid verhogen door artsen toegankelijker te maken.
GEDRAGSGEZONDHEIDSZORG
De COVID-19 pandemie heeft veel tekortkomingen in onze gezondheidszorg aan het licht gebracht. Eén daarvan betreft de gedragsgezondheidszorg, met name het gebrek aan toegang. Naar verluidt leven meer dan 51 miljoen Amerikanen met psychische aandoeningen.[2] Toch worden minder dan 50% behandeld. Het probleem groeide exponentieel tijdens de pandemie toen sociale afstandsmandaten werden ingevoerd en persoonlijke steungroepen abrupt werden stopgezet. Stress door sociaal isolement, verlies van inkomen en angst om besmet te raken, hebben de impact op de geestelijke gezondheid van velen vergroot en die impact zal niet zomaar verdwijnen als de pandemie voorbij is. De behoefte was groot vóór de pandemie en is nu nog groter.
Nu aanbieders van gedragsgerelateerde zorg telezorg hebben geïmplementeerd, kunnen ze dit blijven gebruiken om toegangsproblemen op te lossen. Patiënten kunnen worden beoordeeld, getriaged, gediagnosticeerd en behandeld zonder dat ze naar een kantoor hoeven te komen. Dit zorgt ervoor dat patiënten sneller de juiste behandeling van de juiste zorgverlener krijgen. Voor mensen die geen toegang hebben tot vervoer om naar therapie of behandeling te gaan, of voor mensen die in gebieden wonen met weinig voorzieningen op het gebied van gedragsgezondheidszorg, helpt telegezondheidszorg die leemte op te vullen.
PATIËNTBEWAKING OP AFSTAND
Misschien wel een van de grootste mogelijkheden voor het gebruik van telezorg om ons zorgcontinuüm te verbeteren is het op afstand monitoren van patiënten. Twee van de grootste voordelen zijn de zorg na ontslag en het beheer van chronische ziekten.
Zorg na ontslag
Wanneer patiënten worden ontslagen uit een ziekenhuis of van de spoedeisende hulp, krijgen ze vaak instructies om verder te gaan met hun huisarts of een specialist. Ze kunnen vertrekken met een recept voor medicijnen en informatie over hoe ze thuis voor hun medische aandoening kunnen zorgen. Uit een onderzoek gepubliceerd door het Agency for Healthcare Research and Quality (PHRQ) blijkt echter dat bijna 20% van de patiënten in de eerste drie weken na ontslag te maken krijgt met een of ander ongewenst voorval, waarvan het merendeel te voorkomen is.[3] De top drie van problemen die in het onderzoek werden gevonden waren ongewenste voorvallen met medicijnen, ziekenhuisinfecties of complicaties bij de procedure. Hetzelfde onderzoek ontdekte dat er nog meer "ontslagrisico's" ontstonden doordat patiënten werden ontslagen terwijl de testresultaten nog niet bekend waren, of dat ze werden ontslagen voor een poliklinische "diagnostische follow-up". Telezorg kan al deze problemen aanpakken door ziekenhuizen, specialisten en huisartsen de middelen te geven die ze nodig hebben om deze patiënten op afstand te monitoren in de kritieke dagen na ontslag.
Beheer van chronische ziekten
Onze bevolking is steeds zieker geworden. Volgens de CDC heeft 51,8% van de volwassenen in de VS nu minstens één chronische aandoening en 27,2% heeft er twee of meer.[4] Hart- en vaatziekten en diabetes zijn twee van de meest voorkomende ziekten, die beide regelmatige zorg, controle en medicatietrouw vereisen om ongewenste voorvallen te voorkomen. Onderzoek toont aan dat de helft van de patiënten met hart- en vaatziekten de voorgeschreven medicijnen niet inneemt.[5]
Andere onderzoeken hebben aangetoond dat patiënten met diabetische voetzweren gemiddeld 14 polikliniekbezoeken en 1,5 ziekenhuisopnames per jaar hebben.[6] Door patiënten op afstand te monitoren met behulp van telemedicine en apparaten zoals bloeddrukmanchetten, EKG-apparaten voor thuisgebruik, bloedglucoseapparaten en sensorische inlegzolen kunnen zorgverleners proactief problemen identificeren om complicaties en ziekenhuisopnames te voorkomen.
Veel zorgverleners hebben het implementeren van programma's als CCM (chronic care management) en RPM (remote patient monitoring) vermeden omdat ze vonden dat de inspanning om dit te doen groter was dan de beloning. Nu telegezondheidszorgprocessen al operationeel zijn, is veel van het zware werk al achter de rug. En de nieuwe CMS terugbetalingsmogelijkheden kunnen aanzienlijke financiële voordelen opleveren voor RPM, aangezien zorgverleners $75.000 aan extra netto inkomsten per zorgverlener per jaar kunnen ontvangen als minstens 50% van de in aanmerking komende patiënten zijn ingeschreven. Een ander voordeel is dat de zorg kan worden verleend door andere clinici dan de arts, waardoor de tijdsdruk op artsen afneemt.[7]
LANGDURIGE ZORG
Tijdens het hoogtepunt van de COVID-19 pandemie werden instellingen voor langdurige zorg afgesloten. Telehealth gaf artsen de mogelijkheid om te beoordelen, triage te doen en zorgbegeleiding te bieden zonder een persoonlijk bezoek aan de instelling. Door telezorg op deze manier in te zetten, zelfs na de pandemie, kunnen instellingen voor langdurige zorg sneller toegang tot zorg bieden zonder dat patiënten hoeven te wachten op geplande bezoeken van artsen op locatie. In een tijd waarin er veel personeelstekorten zijn, kan telezorg de kloof overbruggen en ervoor zorgen dat instellingen voor langdurige zorg consistente zorg van hoge kwaliteit kunnen blijven bieden.
DE WEG VOORUIT
Volgens een onderzoek gepubliceerd door de AHRQ kan telezorg "net zo goed als of beter dan gebruikelijke zorg" resultaten opleveren voor specifieke populaties.[8] Het bewijs was gericht op "thuismonitoring op afstand voor patiënten met chronische aandoeningen, zoals chronische obstructieve longziekte en congestief hartfalen". Ook patiëntenbegeleiding over hun chronische aandoeningen en psychotherapie voor patiënten met gedragsstoornissen werden opgenomen.
Het komt erop neer dat telegezondheidszorg werkt, dat er processen zijn gedefinieerd, dat de vergoeding geregeld is en dat de patiënten het willen. We moeten deze kans grijpen om echte, langdurige verbeteringen aan te brengen in de gezondheid van onze bevolking.
[1] https://www.mckinsey.com/industries/healthcare-systems-and-services/our-insights/telehealth-a-quarter-trillion-dollar-post-covid-19-reality
[2] https://www.nimh.nih.gov/health/statistics/mental-illness.shtml
[3] https://psnet.ahrq.gov/primer/readmissions-and-adverse-events-after-discharge
[4] https://www.cdc.gov/pcd/issues/2020/20_0130.htm
[5] https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0735109716371765
[6] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK65152/
[7] https://www.acpjournals.org/doi/10.7326/M14-2677
[8] https://effectivehealthcare.ahrq.gov/products/telehealth-expansion/white-paper
English 
Français 
日本語 
Español 
Italiano 
Nederlands 
Deutsch