Gezondheidszorg op het platteland van Alaska ondersteunen: Extreme omstandigheden vragen om buitengewone oplossingen

Het Alaska Native Tribal Health Consortium (ANTHC) werd in 1997 opgericht om gezondheidsdiensten voor Alaska Native en American Indianen te beheren. Omdat er duidelijk behoefte was aan een telegezondheidsoplossing voor de hele staat als aanvulling op de tertiaire gezondheidszorg, implementeerde het ANTHC in 1998 een telegezondheidsprogramma voor de hele staat (AFHCAN) dat in eerste instantie was gebouwd met behulp van "store and forward"-technologie. AFHCAN is een multifunctionele telegezondheidsoplossing die hardware- en softwarecomponenten combineert om de communicatie tussen zorgverleners te vergemakkelijken, zodat ze gegevens kunnen vastleggen en delen. Tot voor kort miste dit systeem echter live audio- en videomogelijkheden. Stewart Ferguson, CIO van het ANTHC: "Toen we ons steeds meer gingen bezighouden met telegezondheidszorg, zagen we dat het ontbreken van video- en audiocomponenten een belemmering vormde voor het uitbreiden van onze mogelijkheden om onze gemeenschappen beter van dienst te zijn."

ANTHC schat dat het ongeveer $300 aan reiskosten kost om een patiënt van een dorp naar een van de regionale faciliteiten te vervoeren en $900 om hem naar het ziekenhuis in Anchorage te brengen. Als een familielid met de patiënt meereist, is dat het dubbele. De behoefte aan een oplossing die het bestaande systeem van AFHCAN uitbreidde met betaalbare video en audio van hoge kwaliteit werd steeds duidelijker. Ferguson schat dat er normaal gesproken tweeduizend dollar per patiënt wordt bespaard op reiskosten wanneer telegeneeskunde wordt gebruikt; twintigduizend dollar of meer wanneer er geen medische evacuatie meer nodig is met behulp van telegeneeskunde.

"Vidyo is geweldig", zegt Ferguson. "We waren op zoek naar een oplossing die werkte in een uitdagend technologielandschap; waar sprake is van een mix van satellietconnectiviteit, hoge bandbreedte, lage bandbreedte, hoge latency en terrestrische infrastructuur. We hadden ook een eenvoudige oplossing nodig. Er is geen echte mogelijkheid om de mensen die ons systeem gebruiken te trainen. We hebben ongeveer 1,5 duizend providers in ons netwerk. Gemiddeld komen er elk jaar 500 nieuwe providers bij. Dat is een uitdaging omdat deze zorgverleners in de afgelegen gebieden van de staat zitten, niet in Anchorage. Ze moeten gemakkelijk toegang hebben tot Vidyo en het kunnen gebruiken zonder training, dus de oplossing moest betrouwbaar werken en de beste kwaliteit video, audio en gegevensuitwisseling bieden die we konden vinden. Vidyo blinkt op al deze fronten uit."

Dr. Ella Derbyshire, medisch directeur van het Maniilaq Health Center in Kotzebue, Alaska, bevestigt hoezeer Vidyo de mogelijkheden van gezondheidswerkers heeft uitgebreid en versterkt: "Ik ben in Kotzebue en mijn patiënten zijn in Selawik, wat ongeveer 90 mijl verderop is. Met telegeneeskunde kan ik in het oor van een kind kijken om te zien of het een infectie heeft, kan ik toezicht houden op een reanimatieprocedure of de geboorte van een baby via Vidyo. Het is een heel belangrijk element om hier medische zorg van hoge kwaliteit te kunnen bieden. Voordat we telemedicine hadden, konden we bij een noodgeval in het dorp - bijvoorbeeld een ongeluk met een sneeuwmachine - de toestand van de patiënt niet goed beoordelen. We moesten dan vertrouwen op een gezondheidswerker die de toestand van de patiënt beschreef om te bepalen of dit iemand was die naar Kotzebue moest komen ... of kon blijven waar hij was ... of rechtstreeks per vliegtuig naar het medisch centrum in Anchorage moest worden vervoerd als hij zo acuut was dat hij onmiddellijk een chirurg moest zien."

"Het mooie van het bouwen van onze oplossing rond Vidyo is dat we ook kunnen uitbreiden naar andere gebieden die we nog niet konden ondersteunen, zoals staatsbrede gedragsgezondheid, zelfmoordpreventie en het ondersteunen van hulpteams voor seksueel misbruik", zegt Ferguson. "Er zijn zoveel dingen die we kunnen aanbieden als we zo'n betrouwbare technologie hebben. Interessant genoeg zijn onze zorgverleners de drijvende kracht hierachter. Normaal gesproken moet je er bij een telezorgprogramma bij de zorgverleners op aandringen om mee te doen. Maar we hebben nu een kritische massa bereikt waarbij het eigenlijk onze zorgverleners uit verschillende gebieden zijn - cardiologie, longziekten, tele-trauma, tele-ICU, tele-stroke - die vragen om oplossingen op basis van live video. Praktisch elke zorgverlener die nu naar onze campus komt, vraagt ons wat ze kunnen doen om via live video zorg te bieden aan onze dorpen en onze afgelegen regio's."

Dr. Derbyshire legt uit dat "je via Vidyo oogcontact kunt maken met de patiënt, zodat ze kunnen zien dat je ze 100% van je aandacht geeft en ze via dat oogcontact daadwerkelijk met je in contact komen. Je stelt ze een vraag en ze reageren onmiddellijk. Je kunt ze vragen 'laat me zien waar het pijn doet' en je kunt zien waar ze naar wijzen, je kunt zien of ze pijn hebben of dat ze zich niet zo ongemakkelijk voelen. Je maakt echt contact en voelt beter aan wat er aan de hand is en de patiënt lijkt dat te begrijpen. Het is zoveel beter dan communiceren via de telefoon of e-mail ... het is echt, het is persoonlijk en het is direct."

ANTHC houdt momenteel toezicht op meer dan 40.000 consulten per jaar in de hele staat, maar als we naar de toekomst kijken, voorspelt Ferguson dat Vidyo het voor artsen mogelijk maakt om veel meer patiënten te bereiken. "We hebben zorgverleners die hun patiënten en collega's willen bereiken, onafhankelijk van hun locatie. Mijn visie voor de toekomst is dat, wanneer we patiënten uit het ziekenhuis ontslaan, er onder bepaalde omstandigheden een permanente opdracht zal zijn om telegezondheidsfollow-ups te doen waarbij artsen contact maken met patiënten thuis en misschien technologie op afstand gebruiken om het herstel van een patiënt te volgen, afhankelijk van wat de situatie vereist. Afstanden zullen verdwijnen en wat er gebeurt in zo'n mix is dat zorgverleners die gegevens delen en communiceren in staat zijn om een betere behandeling te bieden."

Dr. Derbyshire is het daarmee eens en heeft nog een belangrijke opmerking: "Als we een patiënt uit hun dorp moeten halen om hem naar de kliniek in Kotzebue te brengen, halen we hem weg uit zijn ondersteunende systeem. De mensen die hen helpen met hun verwondingen of ziekten blijven achter. Het is echt belangrijk dat we continuïteit van zorg bieden. Als we ze in hun dorp kunnen houden en kwaliteitszorg kunnen bieden via Vidyo-ondersteunde telegeneeskunde op de plek waar ze wonen, dan denk ik dat we veel betere resultaten zullen boeken."